Ómskoðanir

Ef rannsaka á kvið (lifur, gallkerfi, bris eða ósæð) þarf að vera fastandi í 6 klst fyrir rannsóknina.
Ekki þarf sérstakan undirbúning að öðru leyti.

Ómskoðun hefur ekki áhrif á þungun né brjóstargjöf enda er þessi rannsóknaraðferð mikið notuð við skoðun á börnum í móðurkviði.

Kviðarholslíffæri: Aðferðin hentar oftast vel til að skoða líffærin í kviðnum. Algengustu rannsóknirnar eru á lifur, gallkerfi og brisi eða nýrum.
Sinar: Myndgæðin oft það góð að innri þræðir sinanna sjást. Ómun hentar best við skoðun á sinum axlarinnar, hnés og hásinum. Þá sést í fyrsta lagi hvort einhverjar rifur séu í sinum og eins hvort aðrar breytingar séu í sinunum sem geta leitt til einkenna. Auk þess sést oft hvort bólga sé aðlægt sinunum.
Aðrir mjúkpartar: T.d. vegna vöðvaáverka, blæðinga, afmarkaðra fyrirferða í eða undir húð ofl.
Skjaldkirtill: Metin er stærð kirtils og fyrirferðir í honum rannsakaðar, en þær eru mjög algengar í skjaldkirtli. Hægt er að meta blóðflæði í kirtlinum og fyrirferðum hans sem hjálpar við aðgreiningu góðkynja og illkynja breytinga í kirtlinum. Þegar gerð er ómun á skjaldkirtli eru eitlastöðvar á hálsi einnig skoðaðar.
Bláæðar í ganglimum: Vegna gruns um blóðsega.
Eistu: Til mats á fyrirferðum eða verkjum í eða við eistu.

Tæknin byggir á hljóðbylgjum og er einnig nefnd sónar. Svokallaður ómhaus er lagður á húðina. Hann bæði sendir hljóðbylgjur og nemur þær aftur þegar þær hafa endurkastast af undirliggjandi vefjum líkamans. Tölva byggir upp mynd af vefjum þess líkamshluta sem verið er að rannsaka.

Niðurstöður eru sendar tilvísandi lækni. Ef senda á afrit af niðurstöðum til annarra lækna eða meðferðaraðila er það sjálfsagt. Reynt er eftir fremsta megni að senda svör sem fyrst og eru þau yfirleitt send innan 3 tíma. Í einstaka tilfellum getur það þó dregist. Það veltur meðal annars á umfangi rannsóknarinnar og hvort þarf að afla upplýsinga um fyrri rannsóknir sem gerðar hafa verið.

Valmynd